مدتی بود که از کتاب ارزشمند هنر شفاف اندیشیدن از رولف دوبلی پستی قرار نداده ام.
امروز به یک خطای رفتاری دیگری از این کتاب اشاره می کنم به نام اثر مالکیت:
«هنگامی که مالک چیزی می شویم آن چیز در نظر ما ارزشمند تر می شود.
دن اریلی روانشناس آزمایشی برای بررسی این اثر ترتیب داد. او در یکی از کلاس هایش تعدادی بلیط برای یک بازی مهم بسکتبال تعیین کرد و سپس از دانشجویان خواست حدس بزنند قیمت این بلیط ها چقدر می تواند باشد. دانشجویانی که بلیطی نداشتند قیمت آن را 17 دلار تخمین زدند, در حالی که دانشجویانی که برنده بلیط شده بودند ارزش بلیط های خود را 240 دلار تعیین کردند.
در معاملات املاک اثر مالکیت قابل لمس است. فروشندگان از نظر عاطفی به خانه های خود وابسته اند و بهمین دلیل دایم قیمت ملک خود را بالاتر می برند. پیشنهاد های بازار را رد می کنند و انتظار دارند که خریداران مبلغ بیشتری پرداخت کنند که البته نامعقول است.
ما در جمع کردن اشیا بسیار ماهرتریم تا دور ریختن آنها. این پدیده نه تنها این مساله را که چرا ما خانه های خود را با وسایل بدرد نخور پر می کنیم توجیه می کند, بلکه نشان می دهد که چرا عاشقان تمبر, ساعت و قطعات هنری بسختی حاضرند از آنها دست بکشند.
حراجی ها نیز بر همین اساس به موفقیت می رسند. یک نفر که تا انتهای مزایده پیشنهاد می دهد این احساس را دارد که آن وسیله عملا متعلق به اوست و بنابراین دایماً قیمت خود را بالاتر می برد. در مزایده های بزرگ معمولاً با نفرین برنده مواجه می شویم؛ پیشنهاد دهنده ی پیروز وقتی اسیر احساسات و جنگ های مزایده ای می شود معمولا بازنده اقتصادی ماجراست.
اگر برای استخدام شغلی داوطلب شوی و بعد با شما تماس نگیرند زیاد ناراحت نمی شود ولی اگر تا مراحل پایانی کار پیش بروی ولی در نهایت استخدام نشوی بسیار بیشتر ناراحت خواهی شد, که البته منطقی نیست. تو یا در اداره مزبور استخدام می شوی یا نمی شوی؛ چیز دیگری نباید اهمیت داشته باشد.
بنابراین خیلی به چیزی وابسته نباش. فرض کن آنچه در اختیار داری چیزیست که جهان بطور موقت به تو امانت داده است و می تواند در یک چشم بر هم زدن آن را از تو بازپس گیرد.»