مارک تواین:

فرقی میان کسی که کتاب نمی خواند با کسی که نمی تواند بخواند نیست.

مارک تواین:

فرقی میان کسی که کتاب نمی خواند با کسی که نمی تواند بخواند نیست.

۲ مطلب در بهمن ۱۴۰۳ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

امروز قصد دارم به بخش دیگری از کتاب « از کتاب» اشاره کنم که در ابتدا تعریف‌های رایج از واژه کتاب را ارائه می دهد و سپس به فواید عمده کتاب خوانی اشاره می کند.

تعریف کتاب

یونسکو در سال 1964 چنین تعریفی برای کتاب ارائه داد: هر چیزی که کاغذی باشد، به صورت دوره ای چاپ نشود و بدون محاسبه جلد حداقل 49 صفحه داشته باشد کتاب تعریف می شود.

تعریفی که آقای شعبانعلی از کتاب ارائه می دهند: نوشته ای کاغذی یا دیجیتالی که فرد یا افرادی حقیقی یا حقوقی آن را تولید کرده باشند  و توسط ناشر یا بدون ناشر رسمی عرضه شده باشد. کتاب باید به عنوان همراه ، فرصت تجربه سفری هدایت شده را برای خواننده فراهم آورد.

برخی مقالات تاکید کرده اند که ویژگی کتاب این است که خواننده بتواند در آن غرق شود و مطالعه عمیق را تجربه کند.

مطابق برخی برآوردها می شود گفت که میزان دی اکسید کربنی که برای چاپ، صحافی، حمل و نقل و تحویل یک کتاب تولید می شود بین دو تا سه کیلوگرم است.

در تحقیقات متعددی ادعا شده است که مطالعه اغلب کتاب های غیر اجباری می تواند درآمد ما را در طول زندگی افزایش دهد اما در اینجا باید توجه شود که این رابطه علیّ بوده است یا همبستگی

طبیعتاً هیچ کس نمی‌تواند تضمین کند که مطالعه و کتاب خوانی ، حتماً و قطعاً می تواند طبقه اجتماعی مان را ارتقا دهد . اما به گمانم اگر مطالعه و کتاب خوانی و یادگیری، هوشمندانه و هدفمند انجام شود، شانس ما را به طور چشمگیری افزایش می دهد.

فواید عمده ای که می توان از کتاب خوانی متصور شد :

کتاب درمانی

اگر بخواهیم کسی را جریان ساز کتاب درمانی در قرن 21 بدانیم، احتمالا نیل فرود انتخاب خواهد شد. فرود بر این باور بود که بسیاری از بیمارانی که وضعیت حاد ندارند نباید برای چند قرض ضد افسردگی یا چند جلسه روان درمانی ماه ها و بلکه سال ها در نوبت بمانند.

فرود به بیماران توصیه می کرد کتاب های خاصی را بخوانند که به باور او حال بیماران را بهتر می کرد. موفقیت وی به قدری شد که دولت وقت تصمیم گرفت که این برنامه را در مقیاس بزرگ تری اجرا کند و روان درمان گران همگی اجازه یافتند که در نسخه های درمانی خود کتاب‌هایی را هم تجویز کنند.

البته هنوز زود است که بطور قطعی و مستدل در باره اثر کتاب خوانی حرف بزنیم چرا که اثر کتاب خوانی بسته به اینکه در مورد چه کسی و در چه وضعیت و موقعیتی حرف می زنیم و او چه کتابی می خواند و حال وی چگونه و با چه ابزاری و تحت چه شرایطی سنجش می شود متفاوت خواهد بود. اما در کل اعتبار گزارش ها و پژوهش ها به حدی است که علیرغم همه ابهام ها و پیچیدگی ها بتوان بهبود حال روحی را در زمره مزایای کتاب خوانی برشمرد.

گسترش دایره واژگان

ابوالحسن نجفی ، زبان شناس و مترجم برجسته، گفته است که بر اساس پژوهشی که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی انجام شده است مطبوعات ایران تمامی مطالب علمی، ادبی، هنری، داستانی و غیر داستانی خود را فقط با 700 کلمه بیان می کنند. می شود گفت که دایره واژگان ما ، یعنی تمام کلماتی که می فهمیم و معنایشان را می دانیم در حد چند ده هزار کلمه است که از آن بین چند صد یا چند هزار کلمه را به کار می بریم و آن ها دایره واژگان فعال را تشکیل می دهند. نمی توان کاری را تصور کرد که به اندازه کتاب خوانی بر گسترش دایره واژگان ما موثر باشد.

تاثیر بر فن بیان و سخنوری

همه کسانی که تجربه سخنرانی دارند می دانند که یکی از مشکلات اصلی در سخنرانی استرس است.

یکی از رایجترین تعریف های استرس را لازاروس و فولکمن مطرح کرده اند که هنوز هم در کتاب ها و مقالات روز دنیا دیده می شوند. آن ها مهمترین عامل تعیین کننده میزان استرس را کمبود منابع می دانند. خواندن می‌تواند تسلط کلامی را در حرف زدن افزایش دهد یعنی کمک کند با صرف منابع کمتر ، کلمه ها و جمله بندی و استراتژی بیان را انتخاب کنیم.

 

  • مهرزاد نوشاد
  • ۰
  • ۰

قصد دارم نگاهی دیگر به کتاب « بودیسم و صوفیسم» نوشته دکتر عبدالحمید ضیایی اشاره کنم و نگاهی گذرا به برخی آموزه های بودا کنیم:

آموزش های بودا مانند همه آموزگاران عهد کهن شفاهی بود. اطلاعات امروز ما درباره بودا عمدتا بر پایه کتاب تری پیتاکا ( سه آموزه استوار) است که گفته می شود شامل گزارش های نزدیک ترین حلقه شاگردان او از نظراتش است. تری پیتاکا به زبان پالی است و به عنوان کتاب قانون مکتب جنوبی آیین بودایی یعنی هینایانا محسوب می شود. همچنین به نام قانون تراوادا نیز می شناسند.

کتب مقدس مکتب شمالی یعنی مهایانا به زبان سانسکریت حفظ شده اند.

فرقه هینایانا امروزه در سیلان، برمه و سیام رواج دارد و پیروان فرقه ماهایانا امروزه در تبت و چین و ژاپن زندگی می کنند.

آیین هندوییسم را نمی توان نظامی دینی به معنای متعارف آن دانست. کتب مقدس این آیین عبارتند از :

  1. وداها: کهن ترین مکتوبات دینی جهان هستند و زمان پیدایش آن را بین 1200 تا 5000 سال قبل از میلاد مسیح تخمین زده شده است.
  2. اوپانیشادها: نخستین ترجمه آن به زبان فارسی به دستور داراشکوه فرزند شاهنشاه شاه جهان در سال 1656 صورت گرفت. اروپا از طریق همین ترجمه فارسی به عظمت آن پی برد. سپس دانشمندی به نام دوبرون آن را به لاتین ترجمه کرد. همین ترجمه وقتی به دست شوپنهاور فیلسوف آلمانی رسید چنان وی را تحت تاثیر قرار داد که اوپانیشاد را راه گشا و راهنمای اندیشه بشری در عصر جدید دانست.
  3. گیتا: اگر وداها را مقدس ترین متن دینی نزد برهمنان و روحانیون بدانیم و اوپانیشاد را مهمترین متن نزد حکیمان و فیلسوفان بدانیم، برای قاطبه مردم هند مهمترین کتاب مقدس گیتا است. اگر ملاک نفوذ و تاثیر همگانی باشد بدون تردید گیتا کتاب مقدس اصلی هندوهاست.

دهرمه: در قاموس های بودایی معانی زیر برای دهرمه ذکر شده است: معیار، درستی، قانون، آیین، عنصر شیء، پدیده، واقعیت, عدالت, تعالیم بودایی و حقیقت غایی. در آیین هندو والاترین شکل دهرمه انجام تکلیف به خاطر نفس تکلیف است نه به خاطر پاداش.

فیلسوفان بودایی به راه میانه اعتقاد و ایمان دارند  و آن راهی است که در امور نفسانی بین زهد و برخورداری واقع می گردد. بودا در نخستین وعظ خود می گوید: « از این دو افراط و تفریط باید دوری ورزند.... یکی زندگی این دنیاست که لذت و خوشی در بر دارد و غیر حقیقی است، دیگری راه ریاضت است... که ناهموار است و غیر حقیقی... کامل( بودا) از هر دوی اینها دوری جسته و راهی که بین این دوست را در پیش گرفته » راهبان بودایی توجهی به ریاضت های برهمنان هندویی نداشته و گاه به تمسخر آن پرداخته اند.

درباره آموزه های بودا باید گفت که رنج ( دوکهه) کلیدی ترین مفهوم این آیین است. از منظر دقیق فلسفی باید بین درد و رنج تفاوت قایل شد. برای این تفکیک نظر جان هیک راه گشاست. وی معتقد است که درد متعلق به ساحت جسمانی است که با سیستم عصبی مرتبط است و حیوانات نیز بدان دچار می شوند اما رنج متعلق به ساحت روحانی یا فراروانی فرد است و نقطه مقابل آن لذت است. همین که انسان ها از ناپایندگی شادی آگاه اند خود منبعی از غصه و رنج را فراهم می آورد. در واقع ماهیت ناپایدار شادی خود عامل رنج است.

شخص رها یافته از رنج تبدیل به بی مرگ می شود و به حالت خاموشی کامل یا نیروانا می رسند. در کیش ماهایانا بی مرگ ها به دلیل مهر ورزی به تمام موجودات سعی می کنند به بقیه نیز برای رسیدن به بیداری یاری برسانند. بی مرگ های هینایانا چنین نیستند و به صورت فردی به قلمروی بیداری ها می روند. در ماهایانا یا چرخ بزرگ بودیسم مورد پذیرش آنها انسان های بیشتری را به نیروانا می رساند

آموزش های بودا درباره ی رنج و چگونگی رهایی از آن در چهار حقیقت شریف متبلور شده است:

  1. نخستین حقیقت این است که بیماری و رنج ( دوکهه) به راستی و عملاً وجود دارد. همه تجربه های زندگی ما حتی تجربه های شادی در لفافه هایی از درد و اندوه پیچیده شده اند.
  2. دومین حقیقت شریف اشاره به علل بروز رنج می کند. علت منشا بروز رنج، « تان ها» ( تشنگی) است.
  3. سومین حقیقت شریف این است که برای علاج رنج واقعاً راهی وجود دارد. یعنی بیماری رنج واقعاً علاج پذیر است.
  4. چهارمین حقیقت شریف طریقتی است که به انقطاع رنج می انجامد. این حقیقت در بردارنده نسخه و دارو است و آن را معمولاً به نام طریقت هشت خوان شریف می نامند.

راه های هشت گانه عبارتند از: فهم درست، فکر درست، سخن درست، عمل درست معاش درست، تلاش درست، توجه درست، تمرکز درست

گستره و مدت زندگی فرد از طریق زنجیره های زادمرگ از  بی نهایت در گذشته تا بی نهایت در آینده بدون هیچ وقفه ای ادامه می یابد( سمساره)، مگر اینکه در این اثنا نجات و رهایی حاصل آید. مجموع این فرآیند بازتولد و تکرار سمساره نام دارد. سمساره ماهیتی جز بی ثباتی و تدویر ندارد و جهانی است در تقابل با نیروانا که وضعیتی ثابت و جاودانه دارد. حقیقت نیروانا همانا معرفتی درخشان است که سالک در طی آن به روشن شدگی ( بودهی) می رسد و بودا می شود.

عموم بوداییان این آموزه را در کنار چهار حقیقت عالی و راه های هشت گانه عالی، تعلیم بنیانی آیین بودا دانسته اند.

مطابق آموزه های بودا حتی یک واقعیت از زندگی من نیست که توسط زندگی پیشین من مقدر نشده باشد. این چیزی است که کارما نامیده می شود. ما تا ابد در حال بافتن کارمای خود هستیم و هنگامی که می میریم موجود دیگری که وارث آن کارماست متولد می شود. یکی از مریدان شوپنهاور که شیفته ی آیین بودا بود داستان آشنایی خود با یک گدای نابینایی در هند را نقل می کند که گدا معتقد بوده است « اگر من نابینا به دنیا آمده ام دلیل آن گناهانی است که در زندگی پیشینم مرتکب شده ام، نابینا بودن من عادلانه است». گاندی با ساختن بیمارستان مخالف بود . می گفت بیمارستان و امور خیریه صرفاً ادای دِین را به تعویق می اندازد. اگر دیگران رنج می برند باید ببرند تا تاوان گناهی را بپردازند. اگر به آنان کمک شود بازپرداخت دِین آنها به تعویق می افتد!!

  • مهرزاد نوشاد